Sydney Open polega na tym, że można wejść tam, gdzie normalnie nie można i zobaczyć to, czego zobaczyć się zwykle nie da. 50 najciekawszych budynków w mieście stoi otworem. Dostajesz bilet, mapę i opaskę na rękę. Darmowym autobusem, rowerem lub pieszo ale zawsze z kubkiem kawy w dłoni ruszasz w nieznane!
Sydney Town Hall - czyli Miejski Ratusz postawiono na starym cmentarzu. Zamontowali tam windę elektryczną - jedną z pierwszych w Sydney. Po ponad 120 latach winda nadal działa.
Jak chcesz mieć coś do czynienia z Hong Kongiem to idziesz do
Hong Kong House. Z dachu się roztacza niezły widok na QVB - Queen Victoria Building.
A jak zrobisz coś bardzo złego i cię zamkną do więzienia to rozprawa przed sądem będzie w Central Local Court. Tutaj bandyci różni są sądzeni. Zdjęć w środku robić nie można było - niestety.
Dla tych, co jeszcze w coś wierzą wycieczka do
Sydney Masonic Centre lub do
The Great Synagogue to duża frajda. Budynek Masonów uznawany jest za najbrzydszy budynek w Sydney. Za to synagoga ładna i w środku z z zewnątrz. Tylko 5 takich na świecie całym zostało.
Gdy przypłyneli na statkach skazańcy z Europy to zbudowali sami sobie więzienie:
Hyde Park Barracks. Dziś w tym muzeum można zobaczyć jak skazańcy żyli. Do Baraka sentyment mamy także z powodu nazwy.
Niech żyje bal zaśpiewała młodziutka królowa Elżbieta II w roku 1956 w sali balowej na 7 piętrze dzisiejszego budynku galerii handlowej David Jones. Po balu i Królowej zostało puste krzesło i wspomnienia. On Seven At David Jones.
The State Theatre to stary teatr w centrum miasta. Niepozorny z zewnątrz zaskakuje okazałym wnętrzem. Drugi pod względem wielkości na świecie żyrandol robi wrażenie jak cholera. W 1929 r zbudowano teatr za ponad milion funtów!
Już z jakieś dwa lata gonimy wieloryba i dogonić nie możemy. Raz nawet było blisko bo i kanapki mieliśmy i dogodne miejsce parkingowe na Cape Solander i pogoda całkiem całkiem ale wpatrywanie się w ocean wycieńczyło nas do cna i zrezygnowaliśmy nie zobaczywszy oprócz fal zupełnie nic.
Po wielorybach kroki swe skierowaliśmy ku plaży Green Patch gdzie ku naszej uciesze spotkaliśmy kicające przyjazne kangury szare. I zrazu na ustach słowa poety zagościły:
